yannidakis press

Το αύριο δεν άργησε να έρθει και οι δυο φίλοι ξεκίνησαν τις διακοπές του καλοκαιριού με την αγωνία των αποτελεσμάτων. Ο Λευτέρης στο όνομα της ελπίδας του ότι οι δυο τους θα μετακόμιζαν σε κάποια μεγάλη πόλη για σπουδές, καταπίεσε κάθε του επιθυμία για να ανοίξει στην Ιουλία την καρδιά του. Τα πράγματα όμως ήταν αρκετά μακριά απ’ όσο υπολόγιζε. Κανένα από τους δύο δεν κατάφερε να περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο, άλλωστε οι προνομιούχοι για φέτος ήταν ελάχιστοι. Η απογοήτευση των παιδιών για το μέλλον και ο φόβος για την ανακοίνωση στους γονείς ήταν μεγάλος. Η οικογένεια του Λευτέρη αποφάσισε να τον στείλει στο εξωτερικό για σπουδές, όμως ο αυστηρών αρχών πατέρας της Ιουλίας αποφάσισε πως η αποτυχία ήταν και το αποτέλεσμα της ζωής της. Έτσι την ανάγκασε να βρει μια δουλειά χωρίς μια ευκαιρία για άλλες σπουδές.

Ο Λευτέρης σύντομα προσαρμόστηκε σε μια νέα πραγματικότητα, μακριά από τους φίλους του, μα πολύ περισσότερο μακριά από το όνειρό του, την Ιουλία. Η προσωπικότητα του ξεχώρισε και έγινε δημοφιλής ανάμεσα στις νέες του παρέες. Οι γυναίκες δεν ήταν πια κάτι τόσο πολύπλοκο και όσα εκείνος ονειρευόταν το χαμόγελο της Ιουλίας τόσο οι συμφοιτήτριες του τον προσέγγιζαν απειλητικά. Δεν πέρασαν πολλά έτη για να αποκτήσει ο Λευτέρης τις πρώτες του σχέσεις, ποτέ όμως δεν ξέχασε το απωθημένο του. Ποτέ όμως δεν επικοινώνησε μαζί της. Φοβόταν τόσο να σηκώσει το τηλέφωνο ο πατέρας της, ίσως τον κατηγορούσε για την αποτυχία της κόρης του. Ο Λευτέρης σκεφτόταν την Ιουλία ακόμα κι όταν έκανε έρωτα με άλλες κοπέλες.

Στο μεταξύ η Ιουλία είχε καταφέρει να γίνει γραμματέας σε ένα γραφείο διοίκησης και συμβουλευτικών επιχειρήσεων στην πόλη. Τα λεφτά δεν ήταν πολλά όμως το ότι κατάφερνε να ξεφεύγει κάθε μέρα από την γειτονιά της, την γέμιζε ευχαρίστηση. Ο Νώντας ήταν οδηγός της εταιρείας και γνωστός της οικογένειας της. Ο λόγος του είχε βοηθήσει για να προσληφθεί η Ιουλία και τώρα που τα ωράριά τους ταίριαζαν την έφερνε στη δουλειά και την γυρνούσε σπίτι. Δεν της άρεσε το ότι ήταν της γειτονιάς όμως ήταν πάντα πολύ καλός μαζί της.
– “Σε βάζω σε τόσο κόπο κάθε μέρα βρε Νώντα”
– “Όσο σε βλέπω να χαμογελάς δεν υπάρχει κόπος. Χαιρέτα μου τον πατέρα σου”
Η Ιουλία με ένα χτιστό χαμόγελο γύρισε κι εκείνη τη μέρα στο σπίτι.

:[ 
Το τρίτο μέρος του Μύθου του Ιούλη την ερχόμενη Παρασκευή, 16 Ιουλίου